Fonologie is een subveld van de taalkunde die studies het correcte systeem van een bepaalde taal (of talen). Overwegende dat fonetiek over de fysieke productie en perceptie van de spraakklanken gaat, fonologie beschrijft de manier geluiden functie binnen een bepaalde taal of in meerdere talen.

Een belangrijk deel van fonologie bestudeert die klinkt zijn kenmerkende eenheden binnen een taal. In Engels, bijvoorbeeld /p/ en /b/ onderscheidend eenheden van geluid, zijn (dat wil zeggen, ze zijn fonemen / het verschil is fonemisch, of phonematic). Dit kan worden gezien van minimale paren zoals "pin" en "bin", die verschillende dingen betekenen, maar verschillen alleen in één geluid. Aan de andere kant, /p/ is vaak verschillend uitgesproken afhankelijk van zijn positie ten opzichte van andere geluiden, maar deze verschillende uitspraak nog steeds beschouwd als door native speakers worden hetzelfde "geluid". Bijvoorbeeld de /p/ in "pin" is aanzuiging terwijl de dezelfde foneem in "Draai" niet is. In sommige andere talen, zoals Thais en Quechua, maakt deze hetzelfde verschil van aspiratie of niet-aspiratie onderscheid fonemen.

Naast de minimale zinvolle geluiden (de fonemen), fonologie bestudeert hoe geluiden afwisselend, zoals hierboven beschreven de /p/ in het Engels, en onderwerpen zoals lettergreep structuur, stress, accent en intonatie.

De beginselen van de fonologische theorie ook zijn toegepast op de analyse van gebarentalen, in die betoogd wordt dat hetzelfde of een soortgelijk fonologische systeem ten grondslag aan zowel ondertekende als gesproken talen. (Tekenen zijn onderscheiden van gebaren in dat de laatste niet-taalkundige of leveringen extra betekenis naast de taalkundige bericht.)