Een flexibele arbeidsmarkt is een waar het is gemakkelijk en goedkoop voor bedrijven om te variëren de hoeveelheid arbeid die ze gebruiken, met inbegrip van door het veranderen van de door elke werknemer te wijzigen van het aantal werknemers gewerkte uren. Dit vaak minimale regulering van de arbeidsvoorwaarden (geen minimum wage, zeggen) en zwakke (of geen) vakbonden. Een dergelijke flexibiliteit wordt gekenmerkt door zijn tegenstanders geven bedrijven de macht, waardoor ze tot de brand van werknemers met een opzegtermijn van een ogenblik en werknemers onzeker gevoel verlaten. Tegenstanders van arbeid markt flexibiliteit claim dat arbeid dat make werknemers gevoel veiliger stimuleren medewerkers om te investeren wetten in het verwerven van vaardigheden waarmee ze hun huidige werk beter te doen maar dat niet genomen kunnen worden met hen voor een ander bedrijf als ze waren laten gaan. Supporters eis dat het economische efficiëntie verbetert door het verlaten van het op de markt dwingt om te beslissen de arbeidsvoorwaarden. In het algemeen, het bewijs is dat meer flexibiliteit geassocieerd met lagere tarieven van werkloosheid en hogere BBP per hoofd wordt.