Invriezen is een grote milieudruk die toebrengt letsel te planten weefsels en beperkt de productiviteit en de geografische spreiding van wild en bijsnijden soorten. Meest tropische en subtropische soorten hebben weinig tot geen bevriezing tolerantie. Planten uit gematigde streken niet alleen wel sommige "constituerende" bevriezing tolerantie (die aanwezig is al de tijd, meestal op een laag niveau), maar ze hebben ook de genetische vermogen aanzienlijk te verhogen deze tolerantie wanneer blootgesteld aan milieu signalen dat de komst van de winter, zoals een periode van lage temperaturen signaal en/of korte dagen. In gematigde klimaten, dergelijke voorwaarden worden meestal aangetroffen door overwinterende vaste planten in de herfst, resulterend in een seizoensgebonden toename van bevriezing tolerantie.

Het vermogen van planten om bevriezing tolerantie in reactie op veranderende omgeving is koud acclimatisering genoemd. De term deacclimation verwijst naar vermindering/verlies van bevriezing tolerantie oorspronkelijk door koude acclimatisering wordt bereikt en, in de natuur, gebeurt meestal in het vroege voorjaar met de stijging van de temperaturen. Afhankelijk van de diepte van deacclimation, het onomkeerbare of omgekeerde door latere blootstelling aan lage temperaturen die leiden reacclimation, dat wil zeggen, herstel van ten minste een gedeelte van de verloren tolerantie tot kan kan zijn.