Een mug overgedragen zoönotische arbovirus uit het geslacht Flavivirus in de familie Flavivirus. Deze flavivirus is gevonden in gematigde en tropische gebieden van de wereld. Het was voor het eerst geïdentificeerd in het West-Nijl in het Oost-Afrikaanse natie van Oeganda in 1937. Vóór het midden van de jaren negentig, WNV ziekte voorgedaan slechts sporadisch en werd beschouwd als een kleine risico's voor de mens, tot een uitbraak in Algerije in 1994, met gevallen van WNV-veroorzaakt encefalitis, en de eerste grote uitbraak in Roemenië in 1996, met een groot aantal gevallen met neuroinvasive ziekte. WNV heeft nu verspreiding wereldwijd, met het eerste geval in het westelijk halfrond wordt geïdentificeerd in New York City in 1999; in de komende 5 jaar, het virus verspreid over de continentale Verenigde Staten, naar het zuiden en noorden in Canada in de Caribische eilanden en Latijns-Amerika. WNV ook verspreid naar Europa, buiten het Middellandse-Zeegebied nieuwe stam van het virus werd onlangs (2012) geïdentificeerd in Italië. WNV wordt nu beschouwd als een endemische pathogen in Afrika, Azië, Australië, het Midden-Oosten, Europa en in de Verenigde Staten, die in 2012 heeft ervaren een van de ergste epidemieën.

Is de belangrijkste wijze van WNV transmissie via verschillende soorten muggen die de voornaamste vector met vogels wordt het meest meestal besmet dier en die als de voornaamste reservoir host - vooral zangvogels die van de grootste volgorde (endemisch) van vogels. WNV is gevonden in verschillende soorten van teken, maar de huidige onderzoek blijkt dat ze zijn niet belangrijk vectoren van het virus. WNV ook infecteert verschillende soorten zoogdieren, inclusief de mens, en is geconstateerd in reptiel soorten, met inbegrip van alligators en krokodillen, en ook in amfibieën. Niet alle diersoorten die vatbaar voor infectie WNV zijn-mens opgenomen, en niet alle vogels soorten ontwikkelen virale voldoende voor het verzenden van de ziekte aan niet-geïnfecteerde muggen, en dus niet worden beschouwd als belangrijke factoren in WNV transmissie.

Ongeveer 80% van de West-Nijl virusinfecties bij de mens zijn subklinische, welke geen symptomen veroorzaken. In de gevallen waar symptomen komen-genoemd West-Nijl koorts in gevallen zonder neurologische ziekte – de tijd tussen besmetting het uiterlijk van symptomen (incubatietijd) is meestal tussen 2 en 15 dagen. Symptomen kan omvatten koorts, hoofdpijn, vermoeidheid, spier pijn of pijn, malaise, misselijkheid, anorexia, braken, myalgias en huiduitslag. Minder dan 1% van de gevallen zijn ernstig en leiden tot neurologische ziekte wanneer het centrale zenuwstelsel wordt beïnvloed. Mensen van geavanceerde leeftijd, de zeer jonge, of die met immunosuppressie, een medisch geïnduceerde, zoals die immunosupressive drugsgebruik, of als gevolg van een reeds bestaande medische aandoening zoals HIV-infectie, zijn meest gevoelig. De specifieke neurologische ziekten die kunnen optreden zijn West-Nijl encefalitis, die ontsteking van de hersenen, West-Nijl meningitis, die ontsteking van de hersenvliezen die de beschermende membranen die betrekking hebben op de hersenen en ruggenmerg, West-Nijl meningo, die ontsteking van de hersenen en ook de hersenvliezen rond het veroorzaakt veroorzaakt veroorzaakt, en West-Nijl poliomyelitis - ontsteking van het ruggenmerg die in een soortgelijk aan polio syndroom resulteert, die kan leiden tot acute slappe verlamming.