In tegenstelling tot lezersteksten, onthullen schrijversteksten de elementen die de lezersteksten pogen te verbergen. De lezer, die nu een machtspositie inneemt, neemt actief deel aan het opbouwen van "betekenis". De stabiele betekenis, of de metanarratieven, van lezersteksten wordt vervangen door een veelheid aan betekenissen en door een verwaarlozing van de narratieve structuur. Er is dan een veelheid aan culturele en ander ideologische indicatorn (codes) die de lezer kan ontdekken. Hetgeen Barthes beschrijft als zijnde "wij die aan het schrijven zijn" is een zelfbewuste uitdrukking van het bewustzijn van het verschil tussen het kunstmatige en het reële. De schrijverstekst heeft een destabiliserende werking op de verwachtingen van de lezer. De lezer benadert de tekst vanuit een externe positie van subjectiviteit. Door de lezer te veranderen in de schrijver, trotseren schrijversteksten de commercialisering en de commodificatie van de literatuur.