1. In de meteorologie, een langgerekte gebied van relatief hoge luchtdruk, bijna altijd gekoppeld en duidelijkst aangemerkt als een gebied van maximaal anticyclonic kromming van wind stroom. De locus van dit maximale kromming heet de ridge lijn. Soms, met name in discussies van atmosferische golven ingebed in de westerlies, een ridge lijn wordt beschouwd als een lijn getrokken door alle punten waartegen de anticyclonically gebogen isobaren of contourlijnen raaklijn aan een cirkel latitude zijn. De meest voorkomende gebruik van deze term is te onderscheiden van het gesloten verkeer van een hoog (of anticyclone); maar een ridge kan omvatten een hoge (en een bovenste-lucht ridge kan worden geassocieerd met een oppervlak hoog) en een hoge wellicht een of meer afzonderlijke ruggen stralen vanuit het midden. Het tegenovergestelde van een bergkam is een trog. 2. Ook gebruikt als verwijzing naar andere meteorologische grootheden zoals gelijkwaardig mogelijke temperatuur, temperatuur, en mengverhouding. Dat wil zeggen, een langgerekte gebied van relatief hoge waarden van een bepaald veld die afkomstig zijn van een maximale . 3. In de oceanografie, een lineaire accumulatie van gebroken ijsblokken projecteren naar boven, gevormd door ijs vervorming, vaak op de rand van een tsunami. Een bergkam is een hummock onderscheiden doordat veel langer dan breed. De term ridge vaak gebruikt is om een hele geribbelde ijs functie, in dat geval het gedeelte boven de waterlijn heet het zeil en het gedeelte onder de waterlijn de kiel wordt genoemd.