Als het slachtoffer van een misdrijf wordt verteld dat ze in zekere zin zelf verantwoordelijk voor hun situatie zijn. Dit gebeurt in het algemeen zeer subtiel, soms zelfs tot het punt dat het slachtoffer en de aanklager niet in de gaten hebben dat het gebeurt. Een gemeenschappelijk voorbeeld is bij verkrachtingsgevallen, waar commentatoren dingen zeggen als "Ze heeft er zelf om gevraagd met het dragen van deze kleding", of "Dat is wat er gebeurt als je zo dronken wordt." Deze opmerkingen halen de verantwoordelijkheid van de werkelijke dader weg en eroderen de vrijheden die mensen zouden moeten verwachten.

Blaming-the-victim is altijd misleidend, want het is deel van de tekenset voor het geloof in gerechtigheid. Schuld moet altijd worden toegeschreven aan de dader van het misdrijf.