De gewichten van vroege torentje klokken waren van steen, peer-vormig met ruwe randen vloeiend gemaakt uit. Een bout was laat in de top, soms met lood wordt uitgevoerd. Veel stenen gewichten nog steeds in gebruik zijn, vaak aangevuld met diverse gietijzeren stukken van een later tijdperk. Tot de 18e eeuw leiden, het is veel goedkoper dan ijzer, werd gewoonlijk gebruikt, geslagen of gegoten in een ongeveer cilindrische vorm rond een oogbout. Gietijzer toen beschikbaar, gewichten werden gemaakt als platte cilindrische vormen met standaardgewicht, met een gat in het midden en een sleuf zodat zij kon worden gleed over gaten bout, en zo nodig kan worden toegevoegd. Box-vormige gewichten werden ook gebruikt, met een diafragma voor het toevoegen van extra gewichten. In de vroege dagen torentje-klok lijnen van touw, halve inch of meer in doorsnede waren. Later, staaldraad geïntroduceerd; ten gevolge van zijn grotere sterkte en kleinere diameter, veel meer bochten op het vat kunnen worden ingepast. Onlangs, zeer sterke plastic lijn beschikbaar is gekomen. Dit is veel zachter en vriendelijker voor oudere vaten.