Vroege torentje klokken gebruikt smeedijzeren slinger staven, die valse bars van rechthoekige gedeelte waren. De rating noten waren vleugelmoeren gevormd uit een lange dunne staaf wond in spiralen. Houten staven waren in frequent gebruik, zoals hout een zeer kleine thermische uitzettingscoëfficiënt heeft en, mits het correct is afgesloten, weinig van vochtigheid lijdt. Pitch pine en hickory werden vaak gebruikt in meer recente jaren mahonie. Compensated slinger staven op turret klokken werden geïntroduceerd in de 19e eeuw. Zij zijn bijna altijd een combinatie van zink en staal en tubulaire in de bouw. Een stalen staaf hangt aan de opschorting; aan de onderkant een kraag ondersteunt een zink-buis uitgevoerd naar boven de juiste lengte. Vanaf de bovenkant van deze een verdere buis stalen buis afdaalt en montage zonder speling over de bodem kraag, draagt de slinger bob. Dit systeem werd eerst ontwikkeld door Edward Troughton. Hoewel torentje-klok slingers verslaan seconden de meest voorkomende zijn, de locatie van torentje klokken biedt ruimte voor langere staven. Staven gewonnen van 1 1/4 of 1 1/2 seconden zijn gemeenschappelijk en in één keer staven van verbazingwekkende lengte werden ingevoerd. Veel verslaan 2 seconden en hebben dus een theoretische lengte van meer dan 13 ft. , hoewel er een paar opgenomen kloppend 1 1/4, 1 1/2 en zelfs 3 seconden. Dacht men dat deze lange slingers uitgeoefend 'heerschappij over de klok,' avondje uit onregelmatigheden veroorzaakt door wrijving en andere onvolkomenheden in de trein. Recente studies hebben aangetoond dat deze weergave foutieve, was voor de prestaties van een klok afhankelijk van de afvoer van energie in de slinger vanwege windinvloed en wrijving in vergelijking met de totale energie in het systeem.