Traditionele logica werd eerst ontwikkeld door Aristoteles en gesystematiseerd (enigszins verschillend) door de middeleeuwse school personen. Men dacht te worden er allemaal voor logica was door de meeste tot het einde van de negentiende eeuw (tot G. Frege, bijvoorbeeld, kwam met een versie van moderne logi8c in zijn Concept-schrijven (Begriffsschrift). De veronderstelling van de traditionele logica was dat alle proposities (zinnen) van een onderwerp - predikaat formulier (strikt, onderworpen termijn COPULA + PREDIKAAT TERM: bijvoorbeeld, vuist + zijn + backboned zoogdieren). Deze exclusieve nadruk op het onderwerp - predikaat formulier is al misleidend zijn, en de onderliggende oorzaak van verkeerde metafysica door vele moderne logici (vice versa voor sommige recente critici van de moderne logica). Traditionele logica gaat met onmiddellijke en bemiddelen gevolgtrekkingen tussen (onderwerp - predikaat) proposities. Directe gevolgtrekking verschijnt van de ene (veronderstelling) naar een (conclusie) met de twee voorwaarden van de premisse beide in de sluiting. Bemiddelen gevolgtrekking impliceert meer gebouwen met het gebruik van "bemiddeling", of midden, termen die niet in de sluiting verschijnen. De sylloquism, de primaire studie van traditionele logica, is een argument waarin de gebouwen het onderwerp en predikaat van de sluiting door middel van een midden-termijn verbinden.