Een term bedacht door Dan Slobin.

Vangt het idee dat een bepaalde taal haar sprekers aandacht te besteden aan bepaalde aspecten van scènes van ervaring voor toepassing dwingt van semantische en grammaticale codering in de eigen taal in kwestie. Met andere woorden, de taal is een vorm die cognitie neemt, en de ideeën die wij willen uitspreken moeten voldoen aan de taalkundige conventies van een bepaalde taal.

tijd een belangrijke conceptuele domein verondersteld door conceptuele metafoor theorie, cognitieve grammatica, de conceptuele structurerende systeembenadering evenals andere theoretische benaderingen en perspectieven in de cognitieve taalkunde.

Het domein van tijd bestaat uit acties en gebeurtenissen die de eigenschappen van chronologie (of progressie) vertonen en duur. De aard en structuur van dit domein heeft betrekking op en is afgeleid van neurologische en cognitieve aspecten van de subjectieve ervaring met inbegrip van lange duur en tijdelijke compressie.

De cognitieve taalkunde van tijd zijn meest uitgebreid bestudeerd door Vyvyan Evans. Hij betoogt dat het domein van tijd is gecodeerd in taal op twee niveaus van vertegenwoordiging: de lexicale concept en de cognitieve model.

In cognitieve grammatica tijd, dat een fundamentele domein is, is onderverdeeld in ontworpen tijd en verwerkingstijd en is belangrijk voor, onder andere, het onderscheid tussen tijdelijke betrekkingen en stoffelijke betrekkingen.

In de conceptuele systeembenadering van structurerende, de domeinen van tijd en ruimte worden gehouden homologe categorieën vormen en kan dus conceptuele Alternativiteit vertonen.