Een term die eerst toegepast op Abraham-Louis Breguet klok, die had een recipiënt waarin een zakhorloge ontworpen voor het doel zou kunnen worden geplaatst in de avond. De klok zou dan wind en het horloge terug naar tijd, naast het reguleren. Echter, de term nu middelen een klok gecontroleerd door een centrale master klok. Alexander Bain was de eerste die dit soort sympathiek klok, met behulp van een slinger met twee elektromagneten, één voor het besturen van de slinger, de andere swingende over een aparte magneet produceren, de elektrische stroom aldus opgewekte wordt doorgegeven via draden verbinden met de spoel van een tweede klok, de slinger waarvan vervolgens in sympathiek trillingen zwaaide. Bain aangetoond twee dergelijke klokken in 1846, de master klok in Edinburgh, de sympathieke klok in Glasgow, 46 kilometer verderop. Frederick James Ritchie van Edinburgh vastgesteld van Bain systeem met enkele verbeteringen, de sympathieke slingers rijden de wijzerplaten van de sympathieke klokken. Maar geen van de sympathieke klokken bedacht over een lange periode succesvol gebleken. Het beste van dergelijke systemen is uitgevonden door Professor Charles F閞y van Frankrijk en gebruikt voor vele jaren in de gewijzigde vorm als gevolg van de firma van L. Hatot van Parijs in het Observatorium van Parijs.