De eerste longcase klokken had kappen die verticaal toegang te krijgen tot de handen of beweging werden opgeheven. De kap dia-omhoog verplaatst in houten groeven op het bovenste gedeelte van het bord van de zaak en werd opgesloten in positie door een voorjaar vangst bekend als een lepel, die worden depressief moesten toe de kap aan de orde worden gesteld. Dit was een bevredigende methode van de kap passen toen longcase klokken iets meer dan 6 ft. In hoogte waren, maar als het ontwerp van klok ontwikkeld gevallen hun hoogte steeg, en tegen het einde van de 17e eeuw werd dia-up kappen ongelegen. De kap dia-up was geglazuurde maar had geen enkele deur, en omdat de kap moest worden geschoven naar boven om de klok scharnierend wind deuren kwam om te worden gemonteerd in de meeste gevallen.