Elke klok die de tijd weer geeft zonder bezit haar eigen interne middelen voor het meten van tijd, afhankelijk van een externe controle, kan worden genoemd een slaaf klok. De term wordt meestal toegepast op de gecontroleerde klokken in een systeem wordt beheerd door een elektrische master klok dat pulsen tussenpozen van 1 seconde, 30-seconde of 1 minuut stuurt om vooraf de handen van de gecontroleerde klokken. Carl August Steinheil van München was de eerste slaaf klokken, te gebruiken deze verdreven door Daniell cellen ingeschakeld door contacten op de master-klok slinger. Betrouwbaar slaaf klokken werden niet geproduceerd tot het begin van de 20e eeuw, hoewel een geïnstalleerd bij de gate van het oude Observatorium van Greenwich door Charles Shepherd in 1852 bijna continu functioneert sindsdien. Slave klokken in serie of parallel, kunnen worden bediend door pulsen in één richting, of door pulsen omkeren voor elke stap; in het algemeen vandaag slaaf klokken werken vanuit één richting puls circuits en in serie, grote systemen met groepen van serie klokken verder aangesloten parallel en energiek door een relais circuit om de grote huidige vereist zijn geschakeld.