Deze term verwijst naar de grenzen van onze hersenen te verwerken van informatie. Het aantal items dat kan worden gesteld in korte-termijn geheugen of dat kan de focus van de aandacht, zoals door George A. Miller in zijn artikel uit 1956. Het aantal geldt alleen voor retentie en terugroepen van informatie, en niet voor erkenning. Miller betoogt dat het aantal objecten die een gemiddelde mens in werkgeheugen houden kan 7 ± 2. Dit is vaak Miller's wet genoemd.

Zie ook: "het magische getal zeven, Plus of min twee: aantal limieten op onze capaciteit voor het verwerken van informatie" (de psychologische Review, 1956, vol. 63, pp. 81-97).