In de constructiegrammatica (2) is de hypothese dat het prototype voor een bepaald exemplaar van geraffineerde polysemie betrekking op een terugkerende scène van alledaagse heeft ervaring die gecodeerd door de bouw (1). Bijvoorbeeld, terwijl de ditransitive bouw exposities polysemie, volgens Adele Goldberg, succesvolle overdracht, als volgt: Max gaf Bella het koekje, vertegenwoordigt de centrale of prototypische zin van de bouw van ditransitive. Dit volgt zoals dit exemplaar van de bouw codeert een terugkerende ervaringsgerichte scène waarin een agent zorgt ervoor dat een geadresseerde ontvangt een object door middel van overdracht.