De Franse term voor longcase klokken. Ze waren nooit zo populair in Frankrijk als in Engeland, maar sommige prachtige voorbeelden werden gemaakt, de gevallen vaak door DN 閎閚istes . Pendules longue ligne waren cased in hout, lang nadat kleinere klokken hadden verlaten hout in het voordeel van verguld brons, marmer of porselein. De vroegste rassen, c. 1670, de vorm aannemen van een religieuse boven een gevormde lichaam. Geleidelijk aan de suggestie van de scheiding tussen haak en trunk stierf uit en door de 1740s die ze had ontwikkeld tot de volledige rococo vorm van de klok door Jean Charost, cased door Jean Pierre Latz. Uit het midden 18e eeuw dat de longcase vorm werd gebruikt voor r間ulateurs van deze makers als Ferdinand Berthoud en Pierre Le Roy, de vorm en de decoratie van de gevallen steeds ernstiger maar niet minder knap, aan de waardigheid van hun bewegingen met gridiron slingers, gespecialiseerde escapements en andere verfijningen. Comtoise klokken en klokken Normande waren provinciale versies van de pendule longue ligne.