Afstandsmeting door met behulp van licht. Klassieke methoden gebruik het feit dat het licht in een rechte lijn (met uitzondering van het effect van Lichtbreking reist) door het licht stralen de twee zijden van een gelijkbenige driehoek waarin de waarnemer is hetzij op het hoekpunt van de driehoek en de gemeten hoek er samen met de bekende lengte van de base gebruikt, of hij is aan de basis en de twee tegenoverliggende hoeken er samen met de bekende lengte van de base gebruikt. Dit is eigenlijk afstand bepaling als de waarnemer eigenlijk de afstand van de gemeten hoek of hoeken berekent; het is afstandsmeting als het instrument gebruikt de berekening doet en toont de bijbehorende afstand. De stadions methode en de methode subtense-bar zijn voorbeelden. Nieuwere methoden gebruik niet de eigenschappen van een driehoek maar direct meten van de afstand. Het instrument maatregelen het verschil tussen de tijd of fase bij welke licht wordt uitgestoten en de tijd of fase waar het licht geeft als resultaat van de verre wijs en converteert deze hoeveelheid een afstand. De term wordt ook toegepast op methoden waarbij infrarode straling wordt gebruikt in plaats van licht.