De conventionele economische wijsheid van de 17de eeuw die een gedeeltelijke come-back in de afgelopen jaren. Mercantilists vreesde dat geld zou worden te zeldzaam om te hoge niveaus van productie en werkgelegenheid te ondersteunen, hun favoriete oplossing was goedkoop geld (lage rente). In een voorloper van het 20ste-eeuwse debat tussen Keynesianen en de monetaristen, ze werden verzet door voorstanders van de klassieke economie, die dat goedkoop stelde en overvloedig geld kan leiden tot inflatie. De oorspronkelijke mercantilists, zoals John Law, een Schotse financier (en veroordeelde moordenaar), geloofden dat de economische welvaart van een land en de politieke macht kwam uit de voorraden van edele metalen. Om te maximaliseren deze voorraden die zij tegen vrije wereldhandel stelden, ten gunste van protectionistische beleid dat is ontworpen om te beperken van invoer en uitvoer, maken een handelsoverschot die kan worden gebruikt om te verwerven meer edele metalen te maximaliseren. Dit door Adam Smith en David Hume, die voerde aan dat de rijkdom van een land kwam niet uit de voorraad van edele metalen maar uit de voorraden van productiemiddelen (grond, arbeid, kapitaal, enzovoort) en hoe efficiënt deze worden gebruikt voor de classici werd betwist. Vrijhandel toegenomen efficiëntie doordat landen om zich te specialiseren in zaken waarin zij een comparatief voordeel hebben.