Een theorie van dynamische betekenis bouw ontwikkeld met name door Gilles Fauconnier en uitgebreid in het werk van Seana Coulson, Barbara Dancygier, Eve Sweetser en anderen.

Geestelijke spaties theorie vormt tevens de basis voor het mengen van theorie. Het centrale inzicht van geestelijke spaties theorie is dat wanneer we denken en spreken, wij geestelijke spaces ingesteld.

A mentale ruimte dient te werven tijdelijke structuur van de lokale discours context, alsmede de structuur van de lange-termijn geheugen via een proces dat bekend staat als schema inductie werven. Als praten ontvouwt en dacht ook moge zijn, geestelijke spaties verspreiden, met nieuwe geestelijke spaties worden gevormd ten opzichte van anderen. Dit geeft aanleiding tot een geestelijke spaties rooster. Taal conventionele aanwijzingen voorziet in de vorming van een bepaalde mentale ruimte, maar mentale ruimte bouw en de vorming van een geestelijke spaties rooster is onderworpen aan niet-linguïstisch cognitieve beginselen, met name het beginsel van toegang en het beginsel van optimalisatie.

Geestelijke spaties theorie ontstond als een poging om reeds lang bestaande problemen in de filosofie van taal.

Met name geestelijke spaties theorie gezocht voor diverse problemen van taalkundige verwijzing. Door voor te stellen dat discours is gepartitioneerd in afzonderlijke geestelijke ruimten waarin tegenhangers en verbindingslijnen tussen hen houden, geestelijke spaties theorie verstrekt een elegante oplossing voor kwesties die eerder was verschenen hardnekkig.