Een proces wat resulteert in een daling van de taaiheid of vervormbaarheid van een metaal als gevolg van de aanwezigheid van atomaire waterstof. Waterstof verbrossing is klassiek als twee soorten erkend. De eerste bekend als interne waterstofbrosheid, vindt plaats wanneer de waterstof invoert gesmolten metaal dat wordt oververzadigd met waterstof onmiddellijk na stollen. Het tweede type, milieu waterstofbrosheid, resultaten van waterstof wordt geabsorbeerd door solide metalen . Dit kan optreden tijdens de thermische behandelingen verhoogde temperatuur en in dienst tijdens galvaniseren, contact met onderhoud chemicaliën, corrosie reacties, kathodische bescherming, en actief zijn in hoge druk waterstof. In de afwezigheid van resterende stress of externe laden, milieu waterstofbrosheid manifesteert zich in verschillende vormen, zoals blaarvorming, interne kraken, hydride vorming, en verminderd vervormbaarheid. Met een treksterkte stress of spanning-intensiteit factor meer dan die een bepaalde drempel, de atomaire waterstof met het metaal samenwerkt ertoe subkritische spleet groei leiden tot breuk. In het ontbreken van een reactie van de corrosie (gepolariseerde kathodisch), de gebruikelijke term is waterstof-bijgewoonde cracking(HAC) of waterstof stress kraken (HSC). In de aanwezigheid van actieve corrosie, meestal als kuilen of spleten (gepolariseerde anodically), het kraken is over het algemeen genoemd stress-corrosie cracking(SCC), maar moet meer goed worden aangeroepen waterstof-bijgewoonde stress-corrosie kraken (HSCC). Dus HSC en elektrochemisch anodic SCC kan werken afzonderlijk of in combination(HSCC). In sommige metalen, zoals hoge-sterktestalen, het mechanisme wordt verondersteld te zijn allemaal, of bijna allemaal, HSC. De deelnemende mechanisme van Help en ondersteuning wordt niet altijd herkend en de generieke rubriek van SCC kan worden geëvalueerd.