Een nauwkeurige methode voor het astronomische latitude bepalen door het meten van het verschil in het meridional afstanden van twee sterren van bekende declinatie, een Noord en anderzijds ten zuiden van het Zenit door ongeveer hetzelfde bedrag en op ongeveer de zelfde recht ascensions. De opmerkingen zijn gemaakt met een telescoop zenith of met een astronomische doorvoer (zoals de meridiaan telescoop en de gebroken buis telescoop) die kan worden omgezet om te dienen als een zenith telescoop. De twee sterren moet ongeveer de zelfde zenith afstanden op de meridiaan en hun culminations moeten plaatsvinden binnen een paar minuten van elkaar. De astronomische breedtegraad van het punt van waarneming zullen de helft van de som van de variaties van de twee sterren, plus of minus de helft het verschil van hun zenith afstanden. Deze methode is ook bekend als de zenith telescope methode voor het bepalen van latitude en als de methode Talcott. Terwijl Peter Horrebow (niet Harrebow) gepubliceerd een account van zijn methode in 1732, in Kobenhavn, de publicatie werd begraven in duisternis en er is goede reden om te geloven dat Captain Andrew Talcott had geen kennis van Horrebow het werk toen hij zijn eigen ontdekking van de methode aangekondigd in 1834