Greenwich Mean Time of haar gewijzigde vorm, Britse zomertijd, is de juridische standaardtijd van het Verenigd Koninkrijk. Koninklijk Observatorium van Greenwich in 1675 werd opgericht, en een van de voornaamste doelstellingen was om een standaard tijd in verband met de bepaling van de lengtegraad op zee. Zijn beroemde Octagon kamer, ontworpen door Sir Christopher Wren, in 1676 was uitgerust met twee 'grote' klokken door Thomas Tompion, zowel met 13 ft. slingers en gaan een jaar tijd. De twee Tompion jaar klokken, uitgerust met dead-beat escapements van een type voor het eerst voorgesteld door Richard Towneley Burnley, werden later enigszins gewijzigd door Tompion en uiteindelijk opgevolgd door klokken met de Graham type dead-beat echappement en kwik-gecompenseerd slingers. Van 1872 tot 1925 was de standaard timekeeper een deuk klok met G. B. Airys wijziging van de lente-detent echappement, zink-en-staal compensatie slinger en barometrische compensatie. Dit in 1925 werd gevolgd door een Shortt gratis-Slingeruurwerk met zijn slinger swingende bijna volledig vrij in een geval op constante luchtdruk, geserveerd door een slinger slaaf die impulsed de vrije slinger en was daarna gesynchroniseerd door een signaal van het. De fout van de klok over 0 was deuk. 01 seconden per dag, en van de klok Shortt enkele duizendsten van een seconde. The Shortt klok werd in 1942 vervangen door een groep van kwartskristal trillen op 100 kilocycles per tweede, elektronische gearing vermindering van dit tot 50 cycli per seconde, de laatste tijd indicatie wordt een continu roterende hand. Vóór 1955 de Greenwich timekeeper tegen de stars werd gecontroleerd door een doorvoer-instrument en sinds dan door een foto-zenith buis. Een nieuwe methode van de precisie van het meten van de tijd, tussen 1945 en 1955, ontwikkeld was de atoomklok, waarin het element tijdwaarneming een moleculaire of atomic trillingen is. De cesium atoomklok, praktische gebruik gebracht door Louis Essen en J. V. L. Parry bij het National Physical Laboratory, Teddington, in 1955, was nauwkeurig tot één deel in 10 tot de tiende macht, gelijkwaardig zijn aan een fout van één seconde in 300 jaar. Deze klok is niet gratis het uitvoeren, maar wordt gebruikt voor het synchroniseren van een systeem van kwartskristal klokken. Greenwich Mean Time is gebaseerd op de atoomklok sinds 1967. Een tweede National Physical Laboratory atoomklok van 1959 werd zeven keer nauwkeuriger dan de eerste, en werd later nog verder naar een nauwkeurigheid van één deel in 10 tot de twaalfde macht, overeenkomt met een fout van één seconde in 30.000 jaar verbeterd. Nauwkeurigheid van deze orde, wanneer gecombineerd met astronomische observatie, maakt het mogelijk om te detecteren variaties in de rotatie van de aarde zelf, onthullen een jaarlijkse schommelingen samen met een langzame drift. Door 1967 de atoomklok had aangetoond dat een meer accurate timekeeper dan de aarde zelf, die tot een internationaal besluit leidde te baseren op de eenheid van tijd, d.w.z. de tweede, niet fundamenteel op de draaiing van de aarde, maar op een atomaire trillingen, en de algemene conferentie over gewichten en maatregelen dus de tweede als de periode van 9,192,631,770 trillingen van een Atoom van cesium 133 in nul magnetisch veld gedefinieerd. Het werk van het Observatorium van Greenwich werd geleidelijk overgedragen aan Herstmonceux, Sussex tussen 1946 en 1958, maar Greenwich Mean Time blijft de tijd van de meridiaan van Greenwich zelf. Van 1 januari 1972 de wereld tijd signalen uitgezonden uit vele landen zijn gebaseerd op de atoomtijd en omgezet in steps to Universal de gelegenheid te geven voor de vertraging van de rotatie van de aarde.