De aarde is een buitengewoon warme planeet. Het midden van de aarde, die gemiddeld is 6371 km (3982 mi) onder het oppervlak, is zo heet als het oppervlak van de zon — ongeveer 6273 K (6000 ° C; 10,800 ° F). De bron van deze warmte is het radioactief verval van langlevende isotopen van kalium (⁴⁰ K), thorium (²³² Th) en uranium (²³⁸ U); zonder de warmte gegenereerd uit deze rottend isotopen, aarde sinds zijn oprichting aan een koude massief zou zijn afgekoeld. Dat het aardoppervlak leefbaar met dergelijke hoge temperaturen in het interieur is is voornamelijk te danken aan de lage thermische geleidbaarheid van meest aardkorst rotsen. In sommige plaatsen, echter zeer hoge temperaturen aanwezig zijn recht op het aardoppervlak. Vulkanisch uitbarstingen gesmolten lava kunnen brengen aan de oppervlakte, terwijl in andere locaties geisers, fumarolen, en hete bronnen zijn sterke herinneringen van interne warmte van de aarde. Dergelijke warmte, geproduceerd uit natuurlijke processen van de aarde of aan het oppervlak of op diepte, is de bron van de duurzame energievoorziening bekend als geothermische energie.