Term geïntroduceerd door Francois d'Eaubonne in de tekst van 1974 Le Feminisme ou la Mort ("ecofeminisme"). Dissatisfied met ecologische analyses die verlaten patriarchaat van account, ecofeminists uit parallellen tussen hoe mannen in het westen vrouwen mishandelen en hoe ze de aarde mishandelen: in beide gevallen een relatie van macht, controle, een wil om te domineren, en een wijdverbreide angst voor van het feit van onderlinge afhankelijkheid. Een jasje op dit is de patriarchale gewoonte van vrouwen terwijl het milieu vrouwelijker objectiverende; vrouwen worden dan gezien als minder volwassen of menselijke omdat "closer to aard. "Niet alle ecofeminists afspreken women's relatie met de natuurlijke wereld: Salleh denkt dat vrouwelijke lichamelijke ervaringen vrouwen nauwer naar de natuur situeren, overwegende dat Roach dit kritieken voor de versterking van de oude natuur-cultuur tweedeling. Veel ecofeminists hebben bekritiseerd diepe ecologie nadruk op eenheid (gezien als een deemphasis op diversiteit en bijzonderheid) en over de noodzaak voor uitgebreide filosoferen, Scandic, die de westerse verheerlijking van rationaliteit ziet als een suïcidale expressie van ecologische minachting, "identificeren" met de natuur is een uitgebreide egoïsme dat relatie met psychologische fusion vervangt. Voor Ynestra King, de band met de natuur, hoewel sociaal gekleurde, eerder moet worden gevierd dan verworpen als "deterministische" of "essentialistische. "