Vroege stoomlocomotieven in het Verenigd Koninkrijk gebruikt cokes als brandstof, in plaats van kolen, vanwege een vroege wettelijke eis dat locomotieven 'hun eigen rook verteren moeten'. Steenkool produceert rook wanneer verbrand overwegende dat cokes bijna rook brandt vrij. Cokes is gemaakt door verwarming zacht steenkool in een luchtdichte oven. Als het verwarmt, de kolen ontleedt het geven van een harde, poreuze, grijsachtig stof genaamd cokes, die bijna 90% koolstof bevat. Als het brandt, cokes intense, niet voor roken bestemde warmte produceert. Een bijproduct van cokes vervaardiging is Steenkoolgas, die werd wijd gebruikt voor industriële en huishoudelijke verwarming in het Verenigd Koninkrijk vóór de komst van aardgas uit de Noordzee. Cokes was daarom een beschikbaar brandstofbron voor de spoorwegen. Het lijkt erop dat cokes voor steenkool vervangen als de belangrijkste locomotief brandstof na de invoering van de baksteen boog in locomotief rookleidingen. Dit gebeurde in 1847, maar algemene goedkeuring van de baksteen boog lijkt te zijn gekomen na 1860.