Kolen vervangen cokes als de brandstof beginsel locomotief in het Verenigd Koninkrijk bij de invoering van de baksteen boog en firehole deflector plaat ongeveer 1860. Werd al snel duidelijk dat sommige soorten steenkool beter dan anderen waren. De zogenaamde UK harde stoom kolen van Northumberland, Durham en South Wales werden beschouwd beter, als met de South Wales kolen zijnde naar de beste. Deze kolen had een hoog koolstofgehalte en een gehalte aan vluchtige minder dan 14%. Wanneer verbrand, weinig klinker werd opgericht en een goede vlam werd geproduceerd. Yorkshire kolen werd ook gebruikt door sommige spoorwegen, maar het was niet zo'n hoge kwaliteit als het type-Zuid-Wales. Arme steenkool produceert klinker en kan geen goede diepgang. Steenkool grootte is ook belangrijk dat grotere stukken die nodig zijn om te worden gebroken neer op ongeveer de grootte van de vuist van een man om de verspreiding van zelfs vlam over de hele rooster. Grotere stukken 'zwarte vlekken' in het vuur, een zeker teken van lagere temperaturen en minder effectieve verbranding zou veroorzaken. Kolen brandend locomotieven werden berecht door Joseph Beattie in 1854 op de Londen & South Western Railway. Hij ontwierp een dubbele firebox en verbrandingskamer te dien einde. Verschillende andere apparaten werden berecht in de komende paar jaar in een poging om verbranding, met inbegrip van het gebruik, door enkele ingenieurs, van centraal verdeelde rookleidingen, uitgerust met een mid veer voor verbetering van de circulatie.