Het gebruik van videocamera's naar een signaal doorgeeft naar een bepaalde locatie, op een beperkt aantal monitoren. Het verschilt van de televisie van de uitzending in dat het signaal niet openlijk wordt verzonden, hoewel het kan tewerkstellen point to point (P2P), wijs multipoint of mesh draadloze verbindingen. Hoewel bijna alle video-camera's deze definitie past, de termijn wordt vaakst toegepast op die worden gebruikt voor toezicht in gebieden die wellicht toezicht zoals banken, casino's, luchthavens, militaire installaties en gemakswinkels. Videofonie zelden "CCTV" wordt genoemd, maar het gebruik van video in onderwijs op afstand, waar het is een belangrijk instrument, is vaak zo genoemd.

In industriële installaties, CCTV apparatuur kan worden gebruikt om te observeren onderdelen van een proces vanuit een centrale controlezaal, bijvoorbeeld wanneer het milieu is niet geschikt voor mensen. CCTV-systemen kunnen werken continu of alleen zoals vereist om te controleren van een bepaalde gebeurtenis. Een geavanceerdere vorm van CCTV, met behulp van digital video recorders (DVRs), biedt opname mogelijk vele jaren, met een verscheidenheid van kwaliteit en prestatie-opties en extra functies (zoals opsporing van de motie en e-mail waarschuwingen). Meer recentelijk, gedecentraliseerde IP-gebaseerde CCTV camera's, sommige uitgerust met megapixel sensoren, ondersteuning opnemen direct op network-attached storage apparaten of interne flitser voor volledig zelfstandige operatie. Surveillance van het gebruik van de openbare CCTV is vooral gemeenschappelijk in vele gebieden over de hele wereld met inbegrip van het Verenigd Koninkrijk, waar zich naar verluidt meer camera's per persoon dan in enig ander land in de wereld. Daar en elders, het toenemende gebruik ervan heeft geleid tot een debat over veiligheid versus privacy.