Deze term die is gekomen om een stilistische periode die ruwweg overeenkomt met de zeventiende eeuw in (voornamelijk katholieke) Europa wijzen (over het algemeen volgend op maniërisme in de zestiende eeuw en samenvoegen in de rococo later in de achttiende). Barokke stijl wordt vaak gekenmerkt als zijnde een complexe ruïne van vorm, lijn en globale samenstelling; vaak werken detail, of naturalistische of decoratieve en gedurfde kleur en sterke contrasten in verlichting (Zie Clair-obscur); al die bijdragen tot de hallmark grandeur en emotionele intensiteit van veel van de periode meesterwerken. Meer in het algemeen, zijn de zelfbewuste verkenning van metafoor en allegorie vooral ook gezien als ontwikkelingen binnen barokke esthetiek. Zoals meest stilistische periodes, werd de barok geïdentificeerd als zodanig pas later in de geschiedenis, grotendeels in historische termen kunst opgericht door heinrich wölfflin in zijn volume getiteld renaissance en de barok.