In 1962 gepubliceerd van de andere Amerika, argumenteren dat een vijfde van de Amerikanen in ondermaatse huisvesting woonde, Michael Harrington leed aan ondervoeding en onvoldoende medische zorg ontvangen. Harrington's schokkende openbaringen beïnvloed veel in Amerika, met inbegrip van Lyndon Johnson, een man van nederige begin met wie het probleem van armoede diep de plotselinge dood van President John Kennedy in 1963 resoneerde verhuisde velen in de regering, eerst onder hen de nieuwe President Johnson, om te voldoen aan de doelstellingen Kennedy had gericht, een daarvan de oprichting van een oorlog tegen armoede was.

The War on Poverty had haar wortels in de New Deal van de jaren 1930. Op het gebied van de uitbreiding van de bevoegdheden van de federale regering, waren de twee hervorming bewegingen even ambitieus. Maar in tegenstelling tot de jaren 1930, de vroege jaren 1960 was een tijdperk van ongekende welvaart in Amerika, die aangemoedigd Johnson en anderen des te meer om te geloven dat de armoede kan worden gewist uit het Amerikaanse landschap.

Op hetzelfde moment, veel onderzoekers begon te praten over een "cultuur van armoede" in Amerika, stellend dat armoede de neiging te staking van bepaalde groepen meer dan anderen, en te worden doorgegeven via de generaties. Dat wil zeggen, nonwhites, ouderen die met minder onderwijs en vrouwelijke hoofdige huishoudens waren veel meer kans te worden beïnvloed door armoede en doorgeven naar beneden deze voorwaarde voor de toekomstige generaties. Hoe te breken deze cyclus was een veel moeilijker vraag.

De ambities van de War on Poverty opgenomen Medicare, een nationale ziektekostenverzekering programma voor ouderen in eerste instantie gemaakt in 1964 en vervolgens uitgebreid met ontvangers van welzijn. Bovendien, gaf de elementaire en secundair onderwijs, wet van 1965 steun aan ondergefinancierd openbare scholen, terwijl het hogeronderwijs, wet van de dezelfde jaar toegewezen fondsen voor behoeftige college en universitaire studenten. Johnson de administratie ook gemaakt van het ministerie van huisvesting en stedelijke ontwikkeling.

Maar de War on Poverty betrokken personen op het basisniveau, alsmede de hoogste niveaus van de regering. In dit verband was premisse dat Johnson de visie op de overtuiging dat de armen worden betrokken in de programma's die gevolgen voor hen hebben moest als deze programma's waren om te slagen. In deze geest de Johnson administratie gemaakt de Office van economische kansen in 1964. Eerst onder leiding van R. Sargent Shriver, John Kennedy's zwager, beheerd de OEO een budget van $800 miljoen aan een verscheidenheid van programma's gericht op gemeenschapsontwikkeling en beroepsopleidingen.

Sommige van de meer bekende programma's van de War on Poverty opgenomen: juridische diensten voor de armen; Vrijwilligers in dienst naar Amerika (VISTA), een vorm van binnenlandse vredeskorps, opleiding van de jongeren als leraren moet worden toegezonden aan kansarme school districten; de baan Corps, die probeerde te trainen degenen die laten uit formele onderwijs vallen had; en de Start van de hoofd van het Project, geïnitieerd om voorschoolse educatie voor arme kinderen. Sommige van deze programma's, zoals voorsprong en voedsel postzegels, zijn nog steeds actueel, maar voor het grootste deel de War on Poverty had een minimale impact. Velen hebben betoogd dat de programma's slachtoffer tot de Vietnam-oorlog vraatzuchtige eetlust voor financiering, daalde terwijl anderen hebben gebracht dat de gehele onderneming was weinig meer dan een oppervlakkige poging om te herstellen van een systeem met diepe structurele problemen.