Vernoemd naar de Amerikaanse vakbond theoreticus Joseph Scanlon waarvan plan, voor het eerst geproduceerd in de late jaren 1930, was bedoeld om inluiden van een nieuwe vorm van coöperatieve relatie tussen management en vakbonden. Een resultaat van het plan was een methode waarbij werknemers door te ontvangen, elke maand, een bonus op basis van een percentage (meestal 50-75 procent) van besparingen voor de organisatie in de kosten van arbeid in de financiële voordelen van verhoogde productiviteit zou delen. Het Scanlon Plan wordt beschouwd als een belangrijke bijdrage aan de theorie en de praktijk van de industriële democratie.