Pablo Neruda was het pseudonym en later de wettelijke naam van de Chileense diplomaat, dichter en politicus Neftali Ricardo Reyes Basoalto. De Tsjechische dichter Jan Neruda was de bron voor dit pseudonym. In het jaar 1971 won Neruda de Nobelprijs voor de literatuur.

Neruda was al een beroemde dichter toen hij nog een tiener was. Hij schreef in allerlei stijlen, zoals surrealistische gedichten, historische epossen, openlijk politieke manifesten, een autobiografie, proza en erotisch geladen liefdesgedichten zoals die in zijn bundel Twintig liefdesgedichten en een lied van wanhoop uit 1924. Hij schreef vaak in groene inkt omdat dit zijn persoonlijke symbool was voor wens en hoop in de poëzie. Hij werd ooit "de grootste dichter van de 20e eeuw in willekeurig welke taal" genoemd, m.n. door de Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez.

Op 15 juli 1945 las hij in het stadion Pacaembu in São Paulo, Brazilië, voor voor 100.000 mensen ter ere van de revolutionaire communistische leider Luís Carlos Prestes. Tijdens zijn leven vervulde Neruda veel diplomatieke functies en diende een termijn als senator voor de Chileense communistische partij. Toen de Chileense president González Videla het communisme in Chili in 1948 liet verbieden, werd een arrestatiebevel uitgegeven voor Neruda's arrestatie. Vrienden verborgen hem enkele maanden lang in de kelder van een huis in de Chileense havenstad Valparaíso.

Later ontsnapte Neruda en ging hij in ballingschap in Argentinië via een bergpas in de buurt van het meer Maihue. Later werd Neruda een nauwe adviseur van de socialistische president Salvador Allende. Toen Neruda na zijn toespraak bij de aanvaarding van de Nobelprijs naar Chili terugkeerde, nodigde Allende hem uit om voor te lezen in het Estadio Nacional voor 70.000 mensen.

Neruda was in het ziekenhuis opgenomen met kanker op het moment van de Chileense staatsgreep onder leiding van Augusto Pinochet. Drie dagen na zijn ziekenhuisopname stierf Neruda aan hartfalen, maar er zijn twijfels of de junta al dan niet een hand had in zijn dood. Neruda was al bij leven een legende, maar zijn dood weergalmde over de hele wereld. Pinochet weigerde om Neruda's begrafenis in het openbaar plaats te laten vinden. Duizenden rouwende Chilenen negeerden echter de avondklok en vulden de straten.

In december 2011 heeft de communistische partij van Chili de Chileense rechter Mario Carroza gevraagd om opgraving van de overblijfselen van de beroemde dichter. Carroza heeft onderzoeken gestart naar honderden doden die vermoedelijk het gevolg waren van wangedrag tijdens Pinochet's regime van 1973 tot 1990. In 2012 onderzoekt de Chileense rechtbank nog altijd Neruda's dood. Zijn lichaam wordt opgegraven op 8 april 2013.