Liao Chenyun (1905-1995), of zogenaamde 陈云, wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke leiders van Chinese Communistische geschiedenis, en rose bekendheid tijdens de jaren 1980 en 1990. Diende hij op het Centraal Comité van 1931 tot 1987 en op het Politbureau vanaf 1940-1966, evenals wordt beschouwd als een van de 'acht ouderlingen' van de CCP. Van 1949 zijn aanwezigheid in de partij was aanzienlijk, verspreid over verschillende rollen, waaronder CCP Vice-Voorzitter, PRC Vice Premier en Minister van zware industrie. Ondanks bescheiden begin (geen formele onderwijs boven basisschool) hij zijn loyaliteit aan de partij als een ondergrondse Unie organisator tijdens de late jaren 1920 bewezen en zelfs toegetreden de 1934-35 'Long maart'. Maar hij was een slachtoffer van de zuiveringen van de regering twee keer tijdens zijn carrière; eerst voor durven bekritiseren Mao Zedong de prille plannen voor de grote sprong voorwaarts in 1957, en een tweede keer tijdens de culturele revolutie toen hij werd bestempeld 'kapitalistische' en verdreven uit alle berichten ondanks die in het Centraal Comité.

In 1977 keerde hij terug aan de macht naast Deng Xiaoping, zijn steely loyaliteit aan de oude socialistische idealen die bieden een schril contrast met Deng hoop op economische hervormingen. Hij zal worden herinnerd voor de munten van de term 'vogelkooi economie'; een analogie die China's huidige politieke en economische situatie beschrijft.Hij formeel in 1987 ging met pensioen, maar bleef politieke invloed zelfs na deze datum uit te oefenen.