Lee Kuan Yew (geboren 16 September 1923) is de stichtende leider van Singapore. Hij was de eerste premier van Singapore, toen Singapore opgedaan koloniale heerser Groot-Brittannië, zelfbestuur, totdat hij teruggetreden in 1990 in het voordeel van zijn plaatsvervanger Goh Chok Tong, die op hun beurt macht gaf aan zijn zoon Lee Hsien Loong in 2004. Bestuur voor drie decennia van 1959 tot 1990, Lee wijd wordt gecrediteerd met het transformeren van de stadstaat naar een van de rijkste economieën van Azië.

Als de mede-oprichter en eerste secretaris-generaal van de People's Action Party (PAP), hij de partij leidde tot acht overwinningen, en overzag de scheiding van Singapore van Maleisië in 1965 en de daaropvolgende omzetting daarvan uit een relatief onderontwikkelde koloniale buitenpost met geen natuurlijke hulpbronnen in een "Eerste wereld" Aziatische tijger. Hij is een van de meest invloedrijke politieke figuren in Azië.

Lee studeerde aan de Telok Kurau Primary School en vervolgens Raffles instelling (RI). Tijdens zijn junior jaar van Cambridge, hij behaalde verschillende beurzen, waaronder de John Anderson beurs bij te wonen van Raffles College (nu National University of Singapore). Lee was de top student in Singapore en Maleisië.

Lee's universitair onderwijs werd vertraagd door de Tweede Wereldoorlog en de 1942 – 1945 Japans bezetting van Singapore. Na de oorlog, Lee ging op om te studeren in Engeland. Hij kort studeerde aan de London School of Economics voordat hij naar de Universiteit van Cambridge, waar hij studeerde rechten aan het Fitzwilliam College en studeerde af met een zeldzame dubbele speelde (double First Class Honours). Lee maakte vervolgens een honorary fellow van het Fitzwilliam College.

Het was in Engeland dat Lee Singapore moest regeren zichzelf besloten als het ware om zichzelf te verdedigen. Hij vervolgens terugkeerde naar Singapore in 1949.