Een grote dichter en wijs man, de grootste, er wordt beweerd, de wereld heeft gezien sinds Shakespeare links het, en die, geboren in Frankfort-op-de-Main 10 jaar voor Robert Burns, stierf in het kleine hertogdom Weimar hetzelfde jaar als Sir Walter Scott; was de zoon van een keizerlijke kanselier, een formele man en zijn pedagoog in jongensjaren, en Elizabeth Textor, dochter van de chief magistraat van de stad, een vrouw van lichte intelligentie, die slechts achttien ten tijde van zijn geboorte was. Geestelijk en lichamelijk was hij de meest perfect gevormd, symetrically geproportioneerd, rechtvaardig evenwicht, en volledig verbouwd man misschien die ooit heeft geleefd, waarvan onschatbare waarde aan de wereld ligt in dit, dat in zijn filosofie en leven er is de Unie in een wat kleinere mensen gevonden volledig en absoluut antagonistische, van zoveel mogelijk wetenschappelijk scepticisme en hoogste spirituele geloof en de moeite waard verschijnt. "Hij was gevuld vol met de scepsis, bitterheid en holheid duizendvoudige tegenstrijdigheden van zijn tijd, tot zijn hart was als te breken; nog hij ingetogen alle deze, rose zegevierend over dit, en manifoldly, door woord en akte, toonde anderen die kwam na hoe dat te doen dergelijke." Carlyle, die nooit is gedaan een schuldenlast herinnerend aan zijn waarde, bekent aan hem — dat hij vond het buiten zijn macht om uit te drukken: "Het was hij," hij schrijft aan Emerson, "die eerst uitgeroepen tot me (overtuigend, want ik zag het gedaan): 'Zie, zelfs in dit schandalig Sceptico-Epicurean generatie, wanneer alles is verdwenen maar honger en verkanting, is het nog steeds mogelijk dat Man Man.'" "hij was"zegt hij," koning van zichzelf en zijn wereld;... zijn faculteiten en gevoelens waren niet fettered of onderwierpen onder de macht van de ijzer van passie, maar leidde en begeleide in vriendelijk Unie onder de zachte macht van reden; als de felle oer elementen van chaos waren bij de komst van licht afdammen, en, onder haar zachte vesture, in een glorieuze en barmhartige creatie samengebonden. " Zijn leven ligt latent in zijn opeenvolgende werken, vooral in "Goetz," in "Werter," in "Faust" en in "Meister"; maar als deze niet naar behoren dat het heeft niet nog naar behoren opgesteld, gelezen zijn hoewel een poging wordt gedaan om dit te doen in de genoemde verbinding. Van de laatste van de vier werken genoemd, Carlyle, die heeft gedaan meer dan om het even wie anders nog om Goethe in de buurt van ons, zei ooit: "er zijn ongeveer tien bladzijden van dat boek dat als ambitie mijn object geweest was, ik liever heb dan alle literatuur van mijn tijd geschreven zou." "Een counsel," zegt Carlyle, "hij moet geven, het geheim van zijn hele poëtische alchemie, ' denken van het leven! Uw leven is geen niet-actieve droom, maar een plechtige werkelijkheid. Het is uw eigen, het is alles wat gij tot front eeuwigheid met. "" "Nooit gedacht over denken," heeft hij gezegd, Nie ans Denken gedacht. "Wat een zuinigheid," roept Carlyle, "van Faculteit hier!" Sommigen denken dat hij had een zwak punt: hij leefde voor cultuur, geloofde in cultuur, ongeacht het feit en de noodzaak van individuele regeneratie. En Emerson, die daarna in zijn "representatieve mannen" deed Goethe volledige Justitie, bij de invoering van hem als, zo niet een world-wise man, in ieder geval als een wereld-gerelateerde, eens geklaagd dat "hij toonde ons de werkelijke in plaats van het ideaal." Waarnaar Carlyle antwoordde: "dat is waar; maar het is niet de hele waarheid. De werkelijke goed gezien, is hét ideaal. De werkelijke, wat echt is en bestaat; het verleden, het heden en de toekomst alle liggen er "(1749-1832).