Zoals meest astronomische en horological conventies in Japan vóór de komst van de Europeanen, waren waarschijnlijk zonnewijzers geïmporteerd tijdens de Asukaperiode (6de eeuw AD) uit T'ang China. De meest nuttig aan de Japanners zonnewijzer temporele systeem werd gebruikt en kwam te zijn meer Japanse dan Chinees. Is van een archaïsche ontwerp opgeroepen een 'scaphe', of meer nauwkeurig, een 'hemispherium', befaamd om zijn uitgevonden door een Chaldeeuwse priester-astronoom genaamd Berosus in de 3de eeuw VC. De Japanse scaphe was een concave halfrond met zes uur divisies ingeschreven op het oppervlak en een gnomon op een loodrechte as. Het gemeten de daglichturen van even voor de gegeven zonne-declinatie. Dit systeem was perfect geschikt voor het Japanse systeem van verschillende het uur duur volgens het seizoen. Vele zak zonnewijzers zijn in de vorm van een kleine 18e-eeuwse horloge. In één kant is de scaphe, en in de andere het kompas. Vaak rond de omtrek van een of beide de twaalf Terrestial takken zijn gegraveerd, en soms de tien Celestial stengels ook. Deze verwijzen naar de sexagenary agenda en aan de andere culturele verenigingen met betrekking tot tijd en de hemelse cycli. De personages werden geplaatst zodat zonsondergang en zonsopgang in de Oost-west as waren, en middernacht en 's middags in de Noord-Zuidverbinding, respectievelijk waren. De nummers overeenkomt met de uren werden gegraveerd op de velg ongeveer de helft van de omtrek, of op de centrale as (Oost-west) van de scaphe.