De hypothese dat, wanneer een overgang staat leidt tot een intermediair unstable reactie (of product) bijna dezelfde energie als dat tussenliggende heeft, zijn de twee interconverted met slechts een kleine reorganisatie van moleculaire structuur. In wezen hetzelfde idee wordt soms aangeduid als "Leffler de veronderstelling", namelijk, dat de overgang staat de meer gelijkenis met de minder draagt stabiele soorten (reactieve of reactie intermediate/product). Veel tekstboeken en fysische organische chemici, echter uitdrukkelijk het idee in Leffler de vormen, maar het toeschrijven aan Hammond.

Als uitvloeisel daarvan, het volgt dat een factor stabiliseren een tussentijdse reactie zal ook de overgang staat leiden tot dat tussenliggende zich stabiliseren.

Het acroniem "Bemahapothle" (Bell, Marcus, Hammond, Polanyi, Thornton, Leffler) wordt soms gebruikt als erkenning voor de belangrijkste leverden op weg naar uitbreiding van het oorspronkelijke idee van de Hammond postulaat.