Een beweging in de psychologie die ontstaan aan het eind van de negentiende eeuw, die vertegenwoordigt een beweging weg van de atomistic outlook dat overwegend in de psychologie, met name in termen van perceptie onderzoek is geweest. Gestalt-psychologie begon met de notie van een gestalt, en dus gepostuleerd dat, in termen van waarneming, het geheel is meer dan de som van haar delen. Gestalt-psychologie geformaliseerd de perceptuele mechanismen die onze ervaring vergemakkelijken.

Gestalt psychologen zoals Max Wertheimer (1880–1943), Wolfgang Köhler (1887–1967) en Kurt Koffka (1886–1941) waren geïnteresseerd in de beginselen waarmee onbewuste perceptuele mechanismen te construeren gehelen of gestalts uit onvolledige perceptuele input. , Bijvoorbeeld wanneer een kleinere object is gelegen tegenover een grotere, we waarnemen de uitstekende delen van het grotere object als onderdeel van een groter geheel, hoewel we niet de hele zien omdat de onderdelen discontinue zijn. Dit staat bekend als het beginsel van voortzetting. Gestalt-beginselen zoals deze worden gehouden om vast te leggen van aangeboren structurerende mechanismen die perceptie te beperken. Gestalt-psychologie is invloedrijk in cognitieve taalkunde dat het bewijsmateriaal dat onbewuste mentale processen ervaring beperken biedt.

Dit algemene standpunt is aangenomen door cognitieve taalkundigen in normale semantiek weerleggen.