Tempel–Tuttle (ook bekend als de komeet Tempel–Tuttle) is een komeet die onafhankelijk van elkaar door Ernst Tempel op 19 December 1865 en door Horace Parnell Tuttle op 6 januari 1866 ontdekt werd.Het is de bovenliggende instantie van de meteorenzwerm Leonid

. In 1699, het werd waargenomen door Gottfried Kirch maar werd niet erkend als een periodieke komeet tot de ontdekkingen door Tempel en Tuttle tijdens de perihelion 1866. In 1933, S. Kanda afgeleid dat de komeet van 1366 was Tempel–Tuttle, die werd in 1965 bevestigd door Joachim Schubart.

De baan van 55 P/Tempel–Tuttle kruist die van de aarde in de buurt van precies, vandaar stromen van materiaal uit de komeet uitgeworpen tijdens perihelium passen hoeft niet te worden verdeeld over de tijd te ontmoeten van de aarde. Dit toeval betekent dat streams van de komeet op perihelium nog steeds dicht zijn wanneer ze aarde tegenkomen, wat resulteert in de cyclus van 33 jaar van Leonid meteor stormen. , Bijvoorbeeld in November 2009, de aarde doorgegeven via meteoren voornamelijk van de baan 1466 en 1533 achtergelaten.(3)

55 P/Tempel–Tuttle wordt geschat op een kern van massale 1.2 × 1013 kg(4) en RADIUS-1.8 km(4) en een stroom van het massa 5 × 1012 kg