De Chinezen hebben zonnewijzers gebruikt sinds ten minste de 4e eeuw VC. Equatoriaal wijzerplaten hebben gevonden, daterend uit de Han-dynastie, meten van de dag in 100 delen, of K'o, elk gelijk aan 14 minuten en 24 seconden van de moderne dag. Portable zonnewijzers werden genoemd in een manuscript van de late Chou dynastie. Aanvullende informatie is verstrekt door een 14e-eeuwse Chinese manuscript, waarmee wordt aangegeven dat scaphe zonnewijzers in de 13e eeuw bestonden. Na de komst van de Europeanen in de 16e eeuw, de horizontale wijzerplaten werden geïntroduceerd. Post-16e-eeuwse zonnewijzers zijn van twee hoofdtypen, waarnaar wordt verwezen in Joseph Needham "wetenschap en beschaving in China" Type A en Type B. Type A is de Chinese afstammeling van het Europese horizontale vouwen zonnewijzer met een kompas, tekenreeks gnomon en ongelijke uur kleurovergangen voor het meten van gelijke-uur intervallen op een of meer specifieke breedtegraden. Dit type heeft vaak een maan bellen op de achterzijde van het deksel. Type B is de directe afstammeling in Chinese afstamming van eerdere Chou en Sung modellen. Is een draagbare opvouwbare zonnewijzer met een kompas, verstelbare hellingproef wijzerplaat, en een schaal voor het aanpassen van de mate van de hellingshoek van de wijzerplaat afhankelijk van het seizoen. De schaal heeft twaalf verschillende inkepingen voor hellingproef de wijzerplaat volgens de chhi (twee weken) van het seizoen, gaande van winter zonnewende tot zomerzonnewende. Elke inkeping wordt gebruikt tweemaal tijdens het jaar, eenmaal in de cyclus van de stijgende helling en eenmaal in de cyclus van aflopende helling. Op deze manier de wijzerplaat slechts matig onderhoudt nauwkeurigheid bij de waardering van gelijke vaste uur afhankelijk van het seizoen. In de zomer die de wijzerplaat kan ook worden gebruikt voor reizen als de mate van de helling voor elke chhi is bekend. Het wiel kan vervolgens worden gebruikt als een equatoriale zonnewijzer, volgens de breedte van de plaats, maar niet in de winter omdat de hoek van de zon onder de geneigd wiel is en er geen voorziening is voor het aanduiden van winter uur op de achterzijde. De kompassen op beide soorten zonnewijzer hebben de kardinale punten en de tekens van de twaalf terrestrische takken en de tien hemelse stengels zo goed als seizoensgebonden verwijzingen gegraveerd in de grafiek van graden van Azimut rond de kompas wijzerplaat. Ze verwijzen naar de sexagenary cyclus en werden gebruikt voor doeleinden van waarzeggen.