Een smalle, hoge snelheid, westwaarts stroom die strekt zich uit over meer dan 1000 km langs de kust van Alaska. Dit is een aparte functie van de offshore, diepwater Alaskan Stream. Werd niet erkend als zodanig tot de jaren zeventig wanneer een reeks van hydrocast onderzoeken in het gebied die tot zijn identificatie als een afzonderlijke omloop functie leidde was begonnen. De ACC wordt gedreven door zoetwater kwijting van de kust en bergachtige regio's rond de Golf van Alaska en de daaruit voortvloeiende nearshore opsluiting van deze laag-zoutgehalte water door de wind naar het westen. Het is meestal een smalle (< 50 km), ondiepe (< 150 m) en gedeeltelijk baroclinic. Het meest intens tussen 145 en 155 ° W via de gestelijken straat tussen het Alaska-schiereiland en Kodiak en Afognak eilanden stroomt, maar strekt zich uit langs het schiereiland regelmaat voor zover 165 ° W.

de baroclinic snelheden en transporten hebben geschat als typisch < 30 cm s ^-1 en 0. 4 Sv, respectievelijk, in de winter, lente en zomer. In de herfst, wanneer de zoetwater toestroom leidt tot de spin-up van de ACC, de snelheden en transporten hebben geschat als 89-133 cm s ^-1 en 1. 0-1. 2 Sv, respectievelijk. Huidige ligplaats metingen hebben schattingen van zes maanden gemiddelde totale transporten variërend van 0 opgeleverd. 85 Sv op 151 ° W op 0. 64 Sv op 155 ° in Shelikof straat, met dagelijkse middelen zo hoog als 2. 5 Sv en gemarkeerde variabiliteit van dag tot dag. Deze variabiliteit wordt verondersteld te zijn voornamelijk te wijten aan variaties in de wind-dwingt veroorzaakt door de passage van grootschalige stormen langs de kust. Het gemiddelde baroclinic vervoer zoals geraamd van de dezelfde metingen bleek te zijn ongeveer 75% van het totaal.