Mengen theorie ontwikkeld door Gilles Fauconnier en Mark Turner, vloeit voort uit twee tradities binnen cognitieve semantiek: conceptuele metafoor theorie en geestelijke spaties theorie. Blending theorie houdt dat betekenis bouw integratie van structuur die aanleiding tot meer dan de som van haar delen geeft met zich meebrengt. Het mechanisme dat dit vergemakkelijkt, bekend als conceptuele integratie of 'blending', is gehouden een fundamentele en algemene cognitieve operatie die centraal staat in de manier waarop we denken. Op het gebied van de architectuur, en in termen van haar centrale bezorgdheid, mengen theorie is de meeste nauw verbonden met geestelijke spaties theorie, niet in het minst als gevolg van het gebruik van geestelijke spaties en mentale ruimte bouw als een essentieel onderdeel van de architectuur. Echter mengen theorie is een afzonderlijke theorie die is ontwikkeld voor verschijnselen die geestelijke spaties theorie, en inderdaad conceptuele metafoor theorie, kunnen niet voldoende goed voor account. Bovendien, mengen theorie voegt belangrijke theoretische verfijning van haar eigen.

Blending theorie werd oorspronkelijk ontwikkeld om rekening voor de rol van taal in betekenis constructie, met name 'creatieve' aspecten van betekenis bouw zoals roman metaforen, counterfactuals, enzovoort. Echter, recent onderzoek tot het standpunt dat conceptuele mengen essentieel voor menselijk denken en verbeelding is, en dat bewijs hiervoor kan worden gevonden niet alleen in menselijke taal, maar ook in een breed scala van andere gebieden van menselijke activiteit heeft gegeven. In het bijzonder Fauconnier en Turner betogen dat de mogelijkheid voor het uitvoeren van conceptuele integratie of vermenging het belangrijkste mechanisme bij het vergemakkelijken van de ontwikkeling van geavanceerde menselijke gedragingen die op complexe symbolische capaciteiten vertrouwen kan zijn geweest. Deze rituelen, kunst, hulpprogramma voor vervaardiging en gebruik en de ontwikkeling van taal omvatten.