Een hoeveelheid eerst afgeleid in Lorenz (1955) in een onderzoek om te ontdekken welk deel van de totale potentiële energie kan worden omgezet in kinetische energie onder de beperking van quasi-hydrostatic en adiabatische processen. Beschikbaar potentiële energie (APE) werd gedefinieerd als het verschil tussen massa geïntegreerde totale potentiële energie van een systeem en de totale potentiële energie van een hydrostatische verwijzing staat, dat wil zeggen het verschil in de totale potentiële energie tussen de werkelijke fysieke toestand en de verwijzing staat, waar de laatste wordt gedefinieerd als de staat van de minimale potentiële energie dat kan worden bereikt via de omkeerbare adiabatische processen. In de verwijzing staat, zijn alle dichtheid oppervlakken niveau. Dit in Van Mieghem (1956) om te gaan met niet-hydrostatische Staten werd uitgebreid.