Een programma van de WHOI in 1996 en 1997 die doel was om twee onafhankelijke methoden gebruiken om te kwantificeren turbulente mengen in het oostelijke bekken van Brazilië. De toegepaste methoden waren:

• injecteren een SF6 tracer en bijhouden van de dissipatie in de tijd; en
• maken van discrete, Noodstopbewaking schattingen van het gebruik van het instrument HRP turbulentie.

Het betrokken experiment vrijgegeven ongeveer 110 kg zwavel-hexafluoride op een isopycnal in de buurt van 4000 m diepte in de buurt van 21 ° 40' S, 18 ° 25' W. de locatie is over een systeem van ridge spurs en canyons die zonally naar de top van de Mid-Atlantische Ridge lopen. De spurs bereiken diepten van bijna 4400 m in de nabijheid van de tracer release en de canyon valleien ongeveer 5000 m, met beide scholende naar het oosten richting de Ridge crest waar individuele bathymetrische pieken tot ongeveer 2000 m diepte uitbreiden.

De tracer was in 1996 ondervraagde binnen twee weken na de release, met HRP metingen die zwakke turbulente dissipatie op alle diepten aangeeft (met een richtgetal van diapycnal van ongeveer 0. 1 cm ² s ^-1) in de westelijke helft van het bekken van Brazilië waar de bodem glad is. Mixing tarieven waren veel groter over de ruwe topografie, met gemeten diapycnal richtgetal waarden van ongeveer 0. 5 cm ² s ^-1 voor de diepte en de regio van de tracer cloud (en waarden die groter zijn dan tweemaal dit in de buurt van de onderkant). a enquête cruise in 1997 bemonsterd de distributie van zwavel-hexafluoride ongeveer 14 maanden na de release. De gemiddelde richtgetal de 14 maanden op de injectie isopycnal werd geschat op ten minste 1. 5 cm ² s ^-1, met waarden van 10 cm ² s ^-1 geschat in de buurt van de onderkant van de canyons.