De tweede van de twee samenstellende processen van kernfusie (2) in theorie van de LCCM. Interpretatie houdt activering van een deel van het profiel van de cognitieve model waaraan elk geselecteerde lexicale concept in elke uiting toegang biedt. Elk lexicale concept wordt geïnterpreteerd op een manier die strookt met de grotere lexicale eenheid die voortvloeit uit de integratie. Dat wil zeggen, die delen van de cognitieve model profielen (semantische potentieel) die is gekoppeld aan elk lexicale concept in de grotere eenheid is geïnterpreteerd op een manier die strookt met de grotere eenheid.

Anders gezegd, integratie biedt (van taalkundige aard) instructies die dienen om te bepalen hoe de verschillende lexicale begrippen collectief worden geïnterpreteerd en aldus de toegang route die elk afzonderlijke lexicale concept via haar Profiel Cognitieve model biedt. Het resultaat is dat een bepaald woord zal een unieke activering van een deel van zijn betekenis potentieel bij elke gelegenheid van gebruik. Dit volgt iedere uiting en dus het resulterende concept is uniek. Bijvoorbeeld, de interpretatie van Frankrijk in elk van de onderstaande voorbeelden is lichtjes verschillend als gevolg van de andere lexicale concepten die het wordt gecombineerd met in elke uiting. In de eerste, Frankrijk wordt geïnterpreteerd als met betrekking tot een geografische landmassa, terwijl in de tweede het wordt geïnterpreteerd als met betrekking tot de burgers van Frankrijk die hebben gestemd op een bepaalde manier in een bepaalde referendum:

1. Frankrijk is een land van de contrasterende landschappen
2. Frankrijk geweigerd de EU grondwet introspectief ervaring Zie subjectieve ervaring invariantie hypothese Zie invariantie beginsel invariantie beginsel (ook invariantie hypothese) het beginsel die vangt de beperkingen die gelden voor interdomein-toewijzingen in conceptuele metafoor theorie. Er zijn twee soorten beperkingen die het beginsel van invariantie vangt. In de eerste plaats, het bepaalt welke soorten brondomeinen bepaald doeldomein voor een specifieke conceptuele metafoor kunnen dienen.

Illustreren hoe het invariantie principe werkt, kunt u overwegen het concept van de dood. Dit metaforisch gepersonifieerd kan worden op een aantal manieren (wat betekent dat een concept mens-achtige eigenschappen toegeschreven aan het zoals intentionaliteit en uit vrije wil heeft). De mens-achtig kwaliteiten die gekoppeld aan dood worden kunnen zijn echter beperkt: dood 'verslinden', 'vernietigen' of 'profiteren', maar dood is nooit metaforisch gestructureerd in termen van, bijvoorbeeld, breien, het vullen van een bad met water of zitten in een schommelstoel. Wat het beginsel invariantie doet is de garantie dat de structuur van het brondomein moet worden bewaard door de metaforische toewijzingen op een wijze die verenigbaar is met het doeldomein. Dit potentieel onverenigbaar toewijzingen wordt beperkt. Als dood gaat om een gebeurtenis van (vaak plotselinge) niet-bestaan, alleen brondomeinen die hebben een gebeurtenis die compatibel zijn met deze structuur kunnen worden met succes toegewezen bij het domein van de dood. Zoals gebeurtenissen zoals het vullen van een bad, of zitten in een schommelstoel de 'verkeerde' soort gebeurtenis structuur hebben, het beginsel van invariantie voorspelt dat ze kunnen niet worden gebruikt als brondomeinen voor metaforisch verbeeldingskracht van het domein van de dood.

Evenwel niet alle interdomein-toewijzingen kunnen worden voorspeld door het beginsel van invariantie. A verdere beperking is noodzakelijk rekening voor deze uitzonderingen.

Dit is bekend als de target domeinbeperking overschrijven.