De naam gegeven aan een reeks van oorlogen die voortvloeien uit elkaar in Duitsland tijdens 1618-48; eerst was een oorlog van katholieken tegen protestanten, maar in de latere stadia uitgegroeid tot een strijd voor suprematie in Europa. Op de katholieke kant waren Oostenrijk, verschillende katholieke Duitse prinsen, en Spanje, wie waren verzet achtereenvolgens Bohemen, Hongarije, Denemarken, Zweden en Frankrijk; ontstond in Bohemen, waar waren de protestanten om in opstand tegen de intolerantie van het rijk te goaded, Moraviërs en Hongaren kwamen om hun hulp, maar de keizerlijke troepen waren ook krachtig en de stijgende werd onderdrukt, slechts om te worden vernieuwd in 1624, wanneer Denemarken omhelsd de protestantse oorzaak, maar tevergeefs worstelde tegen katholieke legers onder Wallenstein en Tilly. De tactloos onderdrukking van de keizer Ferdinand woeien weer in vlam de vuren van de opstand; Zweedse legers nu kwam naar de hulp van de protestanten, en onder Gustavus Adolphus gevoerd succesvolle oorlog tegen de keizer, maar de dood van Gustaaf II op Lutzen (1632) keerde het tij ten gunste van de keizerlijke troepen; de Duitse protestantse Prins sloot een ongunstige vrede in 1635, maar Zweden, nu vergezeld door Frankrijk, bleef de strijd tegen het Oostenrijkse Keizerrijk. Turenne en Condé werd de helden van de oorlog, en een reeks van beslissende overwinningen teruggedraaid van de keizerlijke legers, en door 1848 waren convergerende op Oostenrijk, toen diplomatie bracht de oorlog tot een einde door de vrede van Westfalen, de belangrijkste voordelen daarvan waren de beveiliging van religieuze tolerantie en de erkenning van de onafhankelijkheid van Zwitserland en de Verenigde Provincies.